భారము నీపై వేసి బ్రతికియుండుటే మేలు
నారాయణుడా నీవే నాకుఁ గలవనుచు
శరణన్నా వెరపయ్యీ సామజముఁ గాచినట్టు
వరుస దావతీ పడి వచ్చేవంటా
హరికృష్ణాయనవెరపయ్యీ ద్రౌపదివర
మిరవుగా నిచ్చినట్టు నిచ్చేవో యనుచు
చేతమొక్క వెరపయ్యీ చీరలిచ్చి యింతులకు
బాతీపడ్డట్టె నన్నుఁ బైకొనేవంటా
ఆతల నమ్మగ వెరపయ్యీ పాండవులవలె
గాతరాన వెంట వెంటఁ గాచియుండేవనుచు
ఆరగించుమన వెరపయ్యీ శబరి వలె
ఆరయ నెంగిలి యనకంటేవంటా
యేరీతి నన వెఱతు ఇచ్చైనట్ట్లఁ గావు
కూరిమి శ్రీవేంకటేశ గోవులగాచినట్లు
No comments:
Post a Comment